Na terenie dzisiejszej gminy Olszewo – Borki w latach 1945 – 1960 istniało czternaście szkół podstawowych. Dzieci ze wsi Olszewo – Borki, Nakły, Kordowo i Grabowo uczęszczały do szkoły w Grabowie – Stacja, należącej terytorialnie do miasta Ostrołęki. W latach 1959 -1963 na terenie Nakieł działała filia Szkoły Podstawowej w Grabowie. Zarówno szkoła w Grabowie jak i w Nakłach mieściły się w wynajętych, prywatnych budynkach mieszkalnych. Tak więc pracę dydaktyczno – wychowawczą utrudniały ciężkie warunki lokalowe, uciążliwość chodzenia do szkoły, drogi  piaszczyste zarówno do Nakieł, jak i Grabowa.

W 1960 roku Miejska Rada Narodowa zażądała od Gromadzkiej Rady Narodowej w Olszewie Borkach zwiększenia nakładów na utrzymanie szkoły w Grabowie i jej filii w Nakłach. W tej sytuacji podjęto plan budowy szkoły we wsi Olszewo – Borki, który spotkał się z dużym poparciem ze strony społeczeństwa. Projekt poparł przewodniczący Powiatowej Rady Narodowej Antoni Jakubowicz, który pomógł w zatwierdzeniu projektu budowy szkoły przez Komisję Planowania Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie.

Uchwałą Gromadzkiej Rady Narodowej utworzono szkołę podstawową w Olszewie Borkach, która od września 1963 roku do stycznia 1968 roku mieściła się w wynajętych mieszkaniach prywatnych przy ulicy Broniewskiego (dawna ulica Wiejska). Szkoła znajdowała się w domach:

- Henryka Zabielskiego – trzy izby lekcyjne,

- Mieczysława Stepnowskiego – jedna izba lekcyjna,

- Kazimierza Dolewicza – jedna izba lekcyjna.

        Decyzja o przeniesieniu szkoły z Grabowa do Olszewa Borek doprowadziła do zatargów pomiędzy mieszkańcami obu wsi. Mieszkańcy Grabowa nie chcieli oddać sprzętu szkolnego. Twierdzili, że zatrudnią prywatnie nauczycieli, a w Olszewie Borkach będzie zaniżony poziom nauczania. Niektórzy rodzice zapisali swoje dzieci do szkoły nr 5 w Ostrołęce, które po dwóch tygodniach powróciły do Olszewa Borek, ponieważ źle czuły się w nowym otoczeniu.

         Przepychanki pomiędzy mieszkańcami Olszewa Borek i Grabowa trwały dwa tygodnie. Dopiero ostra interwencja Alojzego Frączaka – Inspektora Oświaty, który kategorycznie zabronił przyjmowania do szkół ostrołęckich dzieci z Grabowa, położyła kres kłótniom. W Grabowie pozostawiono punkt filialny z klasami I-IV, który zlikwidowano w 1968 roku.

         W wynajętych lokalach, szczególnie u p. Zabielskich, było bardzo zimno, atrament zamarzał   w kałamarzach. Dzieci klas młodszych uczęszczały na drugą zmianę. Zwiększająca się populacja roczników wchodzących w okres ustawowego obowiązku szkolnego zrodziła potrzebę powołania placówki o najwyższym stopniu organizacyjnym (szkoły ośmioklasowej), która zaspakajałaby potrzeby lokalowe, higieniczno – sanitarne oraz komunikacyjne wszystkich najdalej mieszkających rodzin. Okoliczne społeczeństwo zaoferowało pomoc w postaci darmowej robocizny oraz własnego transportu. Teren pod budowę szkoły był wspólną własnością wsi. Były to nieużytki porośnięte jałowcem i karłowatą sosną. Sam plac pod budowę wymagał ogromnego nakładu pracy. Teren należało zniwelować. Budowę rozpoczęto w 1964 roku. Mieszkańcy wsi wywozili piach, plantowali górę. Własnymi siłami wykonali wykopy pod fundamenty. Dokumentację techniczną budynku szkolnego i domu nauczyciela zatwierdzono 17 grudnia 1963 roku.

            Najbardziej zaangażowani w budowę i organizację ludzi do pracy byli: Stanisław Stepnowski – sołtys wsi Olszewo – Borki, Zygmunt Kossakowski – ówczesny przewodniczący Gromadzkiej Rady Narodowej i mieszkańcy wsi – Czesław Leonarski, Eugeniusz Cychowski. Jednocześnie z budową budynku szkolnego wznoszono dwa mieszkania dla nauczycieli.

            Podczas prac niwelacyjnych pod dom nauczyciela odkryto bunkier ziemno – drewniany zawierający ciężki karabin maszynowy z amunicją oraz zmumifikowane zwłoki żołnierza niemieckiego. Według świadków zdarzenia mundur żołnierza zachowany był w bardzo dobrym stanie. Władze powiatowe wstrzymały prace na prawie dwa tygodnie. W tym czasie kompania saperów oczyściła teren, a zwłoki żołnierza pochowano na cmentarzu wojskowym.

            Budowę prowadziło Przasnyskie Przedsiębiorstwo Budowlane. Szkoła była budowana w bardzo szybkim tempie. Placówkę przekazano do użytku w styczniu 1968 roku.

            Jak na potrzeby ówczesnego okresu była to nowoczesna szkoła wyposażona w bieżącą wodę, kanalizację i centralne ogrzewanie. Zawierała:

• sześć izb lekcyjnych i pracownię do zajęć technicznych o ogólnej powierzchni 274m², na 1 ucznia przypadało 1,5m²
• salę gimnastyczną o powierzchni 225m²,
• świetlicę jadalną 48m²,
• bibliotekę,
• powierzchnię rekreacyjną – korytarze 170m²,

Wśród tych sześciu sal znajdowały się:

• dwie pracownie do nauczania początkowego,
• pracownia fizyczno – chemiczna,
• pracownia biologiczna,
• pracownia do języka polskiego.

Pełnowymiarowa sala gimnastyczna stała się wizytówką szkoły. Do niedawna była to jedyna taka sala na terenie gminy o wymiarach 10,5m x 21,5m. Można było wykorzystać ją jako boisko do siatkówki, gdyż posiadała haki do montażu siatki. Okna były zabezpieczone kratami. Zamontowane zostały kosze do piłki koszykowej.

Dużym plusem były przestronne korytarze, wyposażenie sanitarne, toalety i natryski. Kompleks szkolny zawierał także pomieszczenia socjalne dla nauczycieli i gabinety dla kierownika szkoły. Wraz z budynkiem szkoły oddano do użytku dom nauczyciela zawierający dwa mieszkania. Całość, w porównaniu z warunkami w wynajmowanych dotąd budynkach była szczytem marzeń.

      Koncepcja tworzenia szkół gminnych spowodowała, że w latach siedemdziesiątych zaczęła wzrastać liczba uczniów. W 1972 roku do szkoły w Olszewie Borkach uczęszczało 179 uczniów, w 1973 roku – 213 uczniów, a już w 1974 roku – 304. Na jednego ucznia przypadało wówczas 0,90m² izby lekcyjnej.

Chcąc wybrnąć z tej sytuacji, dyrekcja szkoły podjęła decyzję o zabudowie części rekreacyjnej (korytarza) z przeznaczeniem na izby lekcyjne. Przerobiono pracownię do zajęć technicznych na pracownię historyczną. Przeniesiono bibliotekę do wynajętego lokalu na terenie wsi. Zajęcia wydłużono do godziny 17⁰⁰.

      Proces powstawania nowej struktury oświatowej w gminie Olszewo – Borki charakteryzował się zmianami w organizacji sieci szkół i placówek oświatowych. Podjęte działania odbywały się zgodnie z zarządzeniem Ministra Oświaty i Wychowania z dnia 17 marca 1973 roku w sprawie organizacji Zbiorczej Szkoły Gminnej.

      W latach 1975 - 1978 ilość uczniów utrzymywała się na poziomie 270.

      20 grudnia 1975 roku szkoła otrzymała imię Władysława Broniewskiego, piewcy Ziemi Mazowieckiej, poety i rewolucjonisty, „syna niepodległej pieśni” – jak sam o sobie powiedział poeta.

      Kolejne lata upłynęły szkole jedynie na drobnych remontach. Pracochłonny i wymagający dużych nakładów finansowych był remont sali gimnastycznej, który przeprowadzono w czasie wakacji 1978 roku; zmieniono całą klepkę i drewniane legary.

      Wiosną 1979 roku Ostrołękę i gminę Olszewo – Borki nawiedziła wielka powódź. Wśród zalanych miejscowości znalazło się Olszewo – Borki. Ogłoszono stan klęski żywiołowej. Szkoła stała się kwaterą dla żołnierzy, którzy ratowali miejscową ludność i jej dobytek, a sprzęt wojskowy stał się jedynym dostępnym środkiem komunikacji dla ludzi, dostawy wody pitnej i żywności. W sali gimnastycznej rozlokowano około siedemdziesięcioro dzieci z okolicznych wsi zalanych wodą. Przebywały w niej dwa tygodnie otrzymując bezpłatne wyżywienie i ubranie.

Wszyscy pedagodzy pracujący w szkole brali czynny udział w niesieniu pomocy powodzianom. Nauczyciele mieszkający w Ostrołęce dojeżdżali amfibiami, by prowadzić zajęcia z dziećmi w dzień, a miejscowi pełnili dyżury w godzinach nocnych.

      Na początku roku szkolnego 1979/1980 uczyło się w szkole 295 uczniów – o dwie trzecie więcej niż 10 lat temu, lecz baza lokalowa pozostała bez zmian. Świadczy o tym artykuł w „Głosie Nauczycielskim”. Zbiorcza Szkoła Gminna wydaje się przeczyć pesymistycznym oczekiwaniom kuratora. Ładny, nowoczesny budynek typu pawilonowego, otoczony zadbanym, pełnym róż ogrodem. Przed szkołą własny autokar. Jednak dyrektorka Stefania Skolimowska daleka jest od zadowolenia „To tylko na oko wygląda efektownie; mamy tu tylko 8 izb lekcyjnych, w dodatku bardzo niewielkie. A dzieci dużo, bo aż 300, w 12 oddziałach. I jak je pomieścić? Zmianowość?”

      W czerwcu 1980 roku Stanley Grabowski z Brooklynu, były mieszkaniec Olszewa Borek, przekazał dar dla szkoły w wysokości 1000 dolarów. Równowartość tej sumy wpłacono na konto Komitetu Rodzicielskiego.

            1 września 1981 roku dyrektorem został Bronisław Tofel, który zakupił typowy projekt segmentowego budynku oświaty w technologii wielkoblokowej. Projekt ten nie mógł być zrealizowany w warunkach Olszewa Borek. Adaptacji w/w projektu dla potrzeb szkoły w 1983 roku dokonał mgr inż. Aleksander Wietrow.

      W 1984 roku zlikwidowano zbiorcze szkoły gminne i utworzono inspektoraty oświaty i wychowania przy gminach. Bronisław Tofel został inspektorem oświaty, a Zofia Palasek dyrektorem szkoły. 1 września 1984 roku ilość uczniów wynosiła już 380, baza lokalowa pozostała bez zmian.

      8 października 1984 roku na nadzwyczajnym posiedzeniu Komitetu Rodzicielskiego z udziałem inspektora oświaty Bronisława Tofla postanowiono, że szkoła musi być rozbudowana w czynie społecznym. W przeciwnym razie gmina nie otrzyma pieniędzy na inwestycję. Powołano Społeczny Komitet Budowy składający się z 18 osób.

      W listopadzie powołano prezydium Komitetu Rozbudowy Szkoły, w skład którego weszli:

• Janusz Opęchowski – przewodniczący,
• Teresa Żebrowska – zastępca przewodniczącego,
• Alina Grabowska – sekretarz,
• Wanda Bagińska – skarbnik,
• Zofia Palasek – członek,
• Marian Chełchowski – członek,
• Zdzisław Rawa – członek.

 

Rawa Zdzisław był pracownikiem Zakładów Wapienno – Piaskowych „Sylikaty”        w Krukach, które oferowały pomoc w postaci cegły. Jednocześnie Komitet Rodzicielski podjął decyzję w sprawie ufundowania szkole sztandaru. 18 stycznia 1985 roku Bronisław Tofel – inspektor oświaty, Teresa Żebrowska – przewodnicząca Komitetu Rodzicielskiego, Janusz Opęchowski – przewodniczący Komitetu Rozbudowy Szkoły przywieźli z Warszawy sztandar ufundowany przez Komitet Rodzicielski i Stanisława Grabowskiego – przyjaciela szkoły.

W dziesiątą rocznicę szkoła otrzymała sztandar. Uroczystość wręczenia sztandaru miała miejsce 23 lutego 1985 roku. Od tej pory dzień ten obchodzony jest jako Święto Szkoły i Święto Patrona. W uroczystości wzięli udział przedstawiciele władz wojewódzkich – wicewojewodowie: E. Nałęcz i T. Szumowski, wicekurator Oświaty i Wychowania J. Tomczak, przewodniczący Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego S. Obuchowski, władze gminy, rodzice i młodzież. Ufundowany sztandar otworzył nowy etap pracy wychowawczej z młodzieżą.

Latem 1985 roku ruszyła rozbudowa szkoły, jako inwestycja czynowa. Wstępny koszt określono na 40 milionów złotych, a jego realizację wpisano do planów wojewódzkich na lata 1985 – 1988. Wykonawcą inwestycji został Zakład Usług Remontowo – Budowlanych przy Wojewódzkim Związku Gminnych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Ostrołęce. Wstępny etap budowy pochłonął wszystkie pieniądze, jakimi dysponował Komitet Rodzicielski, tj. 4 miliony złotych. Znaczną część tej kwoty stanowił dar Stanisława Stanley Grabowskiego – obywatela Stanów Zjednoczonych Ameryki.

W listopadzie 1985 roku nauczyciele z członkami Komitetu Rozbudowy szkoły przeprowadzili zbiórkę pieniędzy na rozbudowę szkoły, zebrano 480 tysięcy złotych. W maju 1987 roku akcję powtórzono.

W 1986 roku gmina otrzymała na inwestycje społeczne 4,5 miliona złotych, które w całości przeznaczono na rozbudowę szkoły w Olszewie Borkach. Wystarczyły one na wybudowanie piwnic oraz wykonanie pierwszego sklepienia. Budowa ruszyła na nowo w lecie 1987 roku. Budynek w stanie surowym oddano pod koniec 1988 roku. Instalację sanitarną, elektryczną, centralne ogrzewanie wykonano w 1989 roku. Prace wykończeniowe trwały do sierpnia 1990 roku. Przeznaczenie większości funduszy na rozbudowę sprowadziło do minimum prace remontowe w starej części szkoły. Usuwano tylko usterki, które zagrażały jej funkcjonowaniu.

3 września 1990 roku inauguracja nowego roku szkolnego odbyła się bardzo uroczyście, oddano do użytku nowe skrzydło szkoły, dokonano uroczystego przecięcia wstęgi.

12 września 1990 roku biskup łomżyński Juliusz Peatz w obecności duchowieństwa, przedstawicieli Kuratorium Oświaty, władz gminy, rodziców, nauczycieli, dzieci i młodzieży szkolnej dokonał wyświęcenia nowej części szkoły i tej oddanej do użytku 22 lata temu oraz środków transportu i krzyży, które zostały zawieszone w izbach lekcyjnych. Ksiądz biskup wpisał się do kroniki szkoły.       

Nowa część budynku szkolnego radykalnie zmieniła warunki lokalowe szkoły. Szkoła zyskała dodatkowo 10 przestronnych izb lekcyjnych o łącznej powierzchni 479m² oraz jasne, duże korytarze. Powierzchnia izb lekcyjnych na 1 ucznia wynosiła 1,6m². W nowej części budynku znalazło się również pomieszczenie (50m²) przeznaczone na bibliotekę szkolną. W piwnicy zlokalizowano szatnię.

Od stycznia 1991 roku oświata finansowo zaczęła podlegać Kuratorium Oświaty, co nie zmieniło sytuacji finansowej szkoły, lecz jeszcze ją pogorszyło. Rozpoczął się chroniczny brak funduszy na środki czystości, opał, kredę itp. Rozpoczęła się walka o przetrwanie, poszukiwanie ludzi dobrej woli, chcących pomóc szkole. Środki czystości zakupiło PCK, ks. Zygmunt Żukowski przekazał 300 tysięcy złotych i butlę gazową do kuchni, zaś Stanisław Grabowski 6 milionów złotych dla Komitetu Rodzicielskiego.

Dzięki staraniom dyrekcji szkoły udało się wyremontować łazienki w starej części szkoły, wymienić zlewy w kuchni oraz zakupić zamrażalkę, którą sfinansował Urząd Gminy. Członkowie Komitetu Rodzicielskiego uporządkowali plac po zakończonej budowie, a z płyt stropowych ułożyli drogę dojazdową.

  Dwa dni przed Sylwestrem 1992 roku wybuchł piec centralnego ogrzewania, kotłownia została zniszczona. Szkoła była pozbawiona ciepła. Przyspieszono ferie zimowe. Z pomocą przyszło Kuratorium Oświaty, które pomogło zorganizować ekipy remontowe i zaopatrzenie w materiały. W ciągu trzech tygodni nowocześniejsza i lepiej wyposażona kotłownia rozpoczęła pracę. Koszty remontu w całości pokryło Kuratorium Oświaty i Wychowania.

Prośby o pomoc w odnowieniu szkoły przyniosły pozytywny skutek. Dzięki życzliwości i wyrozumiałości kierownika zakładu ZREW w Ostrołęce J. Romana, siedmiu pracowników będących jednocześnie rodzicami dzieci uczęszczających do szkoły, przez dwa tygodnie bezpłatnie układało posadzki z płytek lastrykowych na korytarzu starej części szkoły. Same materiały kosztowały 25 milionów złotych, a wykonanie pracy znacznie więcej.

W listopadzie 1996 roku szkoła, tworząc stanowisko pracy dla osoby niepełnosprawnej, ze środków Wojewódzkiego Urzędu Pracy, zakupiła pierwszy komputer  do biblioteki szkolnej (wartość kompletnego stanowiska: komputer, skaner, drukarka, biurko to 12 000 złotych).

W 1997 roku nawiązano współpracę z Agencją Rozwoju i Modernizacji Rolnictwa w Warszawie, która zakupiła dla szkoły cztery komputery (19 987 złotych). Szkoła zorganizowała konkurs rachunkowości rolnej dla rolników gminy. W ramach dalszej współpracy w 1999 roku zakupiono kserokopiarkę (4 000 złotych). Pozyskane komputery pozwoliły na organizację pierwszych kół informatycznych dla uczniów klas ósmych.

Od stycznia 1996 roku prowadzenie szkół przejęły samorządy. Gminy gwarantowały środki na bieżące utrzymanie szkół (fundusze na środki czystości, opał, kredę i drobne remonty).

W czasie wakacji 1997 roku w celu stworzenia odpowiednich warunków do prowadzenia zajęć gimnastyki korekcyjnej dla dzieci z różnymi wadami postawy, zaadaptowano część pomieszczeń piwnicznych na salkę gimnastyczną.

W styczniu w ramach akcji ”Internet w każdej gminie”, szkoła otrzymała z Ministerstwa Edukacji Narodowej 10 komputerów (wartość 32 796 złotych). Rozpoczęto naukę informatyki. Rok 1999 przyniósł też zmiany w systemie oświaty.

Szkołę w Olszewie Borkach z dniem 1 września przekształcono w sześcioletnią szkołę podstawową. W starej części budynku szkoły podstawowej zlokalizowano gimnazjum. W roku szkolnym 2001/2002 łącznie do szkoły podstawowej i gimnazjum uczęszczało łącznie około 745 uczniów. Zajęcia dydaktyczne trwały do godziny 18⁰⁰. Problem bazy lokalowej dla szkół w Olszewie Borkach stał się znów aktualny.

Gimnazjum mieściło się w budynku szkoły podstawowej do końca sierpnia 2006 roku.